Audi 80 Quattro 1983

[Ottodebeste]

"So konsequent Quattro der Erste sein sportliches Potenzial in den Vordergrund stellte, so betont uneinheitlich war das Wesen des zweiten Audi mit Allradantrieb geraten. Einerseits is da die bekannte kantige Form, die schon ab Werk ein Hauch von Pensionsgrenze, organisierter Busreise, und unkrautfreier Hofeinfahrt umweht ...

Dieses biedere Strickwisten-Image, das noch immer grosse Teile der automobilen öffentlichkeit mit den Vier Ringen, verbinden, soll der Audi 80 Quattro nun auch auf breiter Front vergessen machen."

(pagina 87, Jan-Henrik Muche, Audi Quattro: Auf Allen Vieren Zum Erfolg)

In de straat van mijn grootouders woonde een staatsambtenaar, Roger. Ernstige man, las Readers Digest, lachte bijna nooit en wanneer hij het wel deed nam zijn gezicht Picasso-contouren aan. Geen enkele vorm van onkruid viel er te bespeuren op zijn oprit, zijn huis was zo crisp als een Ikea-brochure.

Op het einde van diezelfde straat woonde Georges. Kleiner behuisd, maar bezeten door dezelfde burgerdrift als Roger. Geen vuiltje viel er bespeuren. Zijn garage kon qua netheid zomaar doorgaan voor een NASA-lanceerplatform. Net zoals Roger was Georges geen lachebekje. Integendeel.

Behalve hun straat en burgerdrift, deelden ze nog een kenmerk: ze bezaten alletwee een Audi 80 LS 1,6 Diesel type 81.

Nooit werd er één woord gerept over rijeigenschappen of opties. Wanneer ze bij mijn grootvader op visite kwamen, en het thema auto's werd aangesneden - primeerde één kenmerk: verbruik.

"Je kan op één tank met die Audi 80 naar Spanje rijden. Die auto is fenomenaal!"

Geestdriftig werden ze van de economische inborst van de 80. Georganiseerde busreizen, pannenkoeken met slagroom en het kaartspel op zondagmiddag. Ziedaar het universum van Roger & Georges. Ziedaar de Audi 80 type 81.

Ooit verscheen in onze straat een Audi Coupé, wat mijn moeder tot volgende uitspraak bracht:

"Die coupé is typisch zo'n auto voor een cafébaas."

De Coupé was niet praktisch, was te blits en daardoor ronduit verdacht. Het is een idee wat ik nog steeds meedraag tot vandaag, want de A5 associeer ik met Davidoff-sigaren en bellen Cognac. Foute boel dus, die Coupés en A5's ;-)

De 80 was de auto van mijn jeugd. De loyaliteit naar de 80 toe zat diep, heel diep. Ooit moest ik als vierjarige plaatsnemen in de Mercedes 190 van een vastgoedmakelaar, want uitdraaide op een hysterische huilbui. Want ik wou simpelweg niet meerijden in iets anders dan een Audi 80.

Wat is het toch met die 80? Heeft het te maken met het*design?

Want tenslotte was die 80 toch getekend door Giorgetto Giugiaro, toch?

Giugiaro: de man die de Alfa Romeo GTV tekende, maar ook de Daewoo Leganza.

De type 81 een designicoon? Dacht het niet - de type 81 is even design-georiënteerd als de Bic Cristal-balpen of het Stanley-cuttermes.

Wat doet het dan wel bij mij? De type 81 (of mijn type 85, kwestie dat de Audi-puristen me niet willen aanvallen met een roestig keukenmes ;-) ) is - net zoals de Bic Cristal-balpen een goudeerlijk product. Je kunt het blijven gebruiken. De auto was al klassiek toen hij voor het eerst van de band rolde. Niet "klassiek" in de zin van Ferrari 250 GT-klassiek, wel in de betekenis van de Melitta-koffiefilter-klassiek of Pritt-lijm-klassiek.

Wanneer ik kijk naar mijn zermattzilveren Audi 80 Quattro zie ik een pantoffelheld met potentie. Een understatement op wielen. Een schuchtere spoiler op het kofferdeksel alsof de auto wil zeggen: "ik kan het niet helpen, maar ik ben echt wel een sportberline".

En dat is de 80 Quattro wis en waarachtig. De 2,2 vijfcilinder klinkt nog meer dan in de 90 of 100 kwaad. Kwaad omdat hij een motor is, en geen wild beest ergens op een steppe ver van de bewoonde wereld. De Audi-vijfcilinder is één van de mooiste technische geluiden die ik ooit hoorde. Mooi, omdat die klank niet tot stand kwam via een team van geluidsexperten.

Omdat ik sinds mijn rijbewijs quasi ononderbroken onderweg ben geweest in types 81 voelt de auto ondertussen als een soort mechanische tweede huid. De type 81 is geen cocon, maar laat mij actief deelnemen aan het verkeer. Laat mij niet indommelen in pluche.

De 80 blijft mijn auto. Ik ben er zeker van dat Georges en Roger instemmend zouden toeknikken wanneer ze mijn 80 zouden zien:

"Alleen die spoiler - toch een beetje té".

En wanneer de motor zou aanslaan zou de stemming volledig omslaan bij Georges en Roger:

"Allez - hebt ge dat nu al geweten? Een vijfcilinder - da's toch niet zuinig?"

Het is niet zuinig. Wel geweldig

[Shifu]

Erg mooi geschreven! en leuk om zo een stukje geschiedenis erachter te lezen :-) het blijven klassiekers, ongeacht welk type. vanaf de 50 tot de V8. stuk voor stuk een betrouwbare wagen =) Bij mij houden de audi's op bij de 200 en de V8. Niet om de nieuwe audi's tegen hun kop te stoten... maar tijden veranderen, en op dat gebied klamp ik liever vast aan oud en vertrouwt

[quattrostyle]

leuk

[MVR]

leuk

+1, leuk om te lezen!

[Kubrick]

Prachtig verhaal, Otto. Durf je tegenwoordig wel in een andere auto?

[Ottodebeste]

Prachtig verhaal, Otto. Durf je tegenwoordig wel in een andere auto?

Nou, vorige week nam ik plaats in een Clio Grandtour - het blijft toch een aparte wereld, de niet Audi-wereld. Ik kijk ernaar als de wetenschappers naar de zwarte menhir kijken in 2001: A Space Odyssey

[patman]

Bij mij houden de audi's op bij de 200 en de V8. Niet om de nieuwe audi's tegen hun kop te stoten... maar tijden veranderen, en op dat gebied klamp ik liever vast aan oud en vertrouwt [/QUOTE]

Sluit ik me volledig bij aan.....